لبخند سروش

گفتم به كعبه از چه چنين ناز مي كني          هر جا  بساط فخر خودت باز مي   كني

گفتا   اگر  علي  به  تو يكدم  نظر كند            همچون  پرنده  پر زده  پرواز مي  كني

آيد   اگر  به  خانة  تو  مرتضي    دمي          ساييده سربه عرش وسرافراز مي کني

آيند   قدسيان    پي   ديدار  خانه  ات           آندم  چو قبله  ناز خود آغاز  مي  كني

من  زادگاه  شير خدايم  مرا  بس است           اين افتخار  و كشف كزان راز مي  كني

داري  اگر   ولاي  علي  را به  دل  بدان           شعر ولايي  از دل  خود ساز  مي كني